Алена Ланская - Папараць кветка

Ты абыйшоў цзлы свет колькі краін, Ты бачыў сотні вачэй, быў не адзін. Але за сотні застаў лёс ты свой не напаткаў. Усё вельмі проста, а ты думаў заўжды, Што за экватар ляцець трэба ль і ты Лятаў і вернуўся зноў, каб знайсці сваю любоў. Ружы твае пацалункамі ня грэюць. Ад васількоў прагучаецца кроў, Як цябе я пацалую. Прыпеў Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой ідзем па палетку. Я твая, гэта наш час, Усе наўгола дзеля нас. Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой стрэнемся ўлетку. Не губляй не варта слоў, Напаткае нас любоў. ІІ. І мы прачнемся ўдвох у белай траве, І вецер будзе шаптаць мне і табе, Што ўсё наўгола для нас У гэты самы лепшы час. У гэты час мы забудзем усё на свеце, Нібы палац, гэты свет дзеля нас. Мы шчаслівыя, як дзеці. Прыпеў Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой ідзем па палетку. Я твая, гэта наш час, Усе наўгола дзеля нас. Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой стрэнемся ўлетку. Не губляй не варта слоў, Напаткае нас любоў. Ружы твае пацалункамі ня грэюць. Ад васількоў прагучаецца кроў, Як цябе я пацалую. Прыпеў Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой ідзем па палетку. Я твая, гэта наш час, Усе наўгола дзеля нас. Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой стрэнемся ўлетку. Не губляй не варта слоў, Напаткае нас любоў. Я твая, я твая папараць-кветка, Мы з табой, мы з табой стрэнемся ўлетку. Не губляй не варта слоў, Напаткае нас любоў. Напаткае нас любоў.